My Funny Valentine

Samenvatting

"My Funny Valentine" onttrekt zich aan het cliché van departiculiere en romantische elegie voor een geliefde.Met 'heidense' schriftuur verdiept de dichter Roger de Neefzich in de vrouwelijke continuïteit: meisje, geliefde, vrouw.Zo gaat het niet alleen om persoonlijke gebondenheiden afhankelijkheid, maar evenzeer om de overlevering ende overleving van verschillende soorten taal en de maatschappelijkecontext ervan. Met sterk lichamelijke beeldenen de muzikale kracht van het woord wordt de verenigingvan het ik met de aangesproken geliefde tot stand gebracht."My Funny Valentine", met aquarellen van Michael Bastow,balanceert op meesterlijke wijze, zonder te beschrijven enin een niet inwisselbare zegging, tussen de anoniemewereld van de schlager en reclame en een persoonlijkprofaan Hooglied.Yves T'SjoenDichter Roger de Neef, beeldend kunstenaar MichaelBastow en Rogers partner Constance vormen hun eigenBermuda-driehoek. Samen trekken zij de lezer-kijkerletterlijk en figuurlijk in het bad. Een bad van erotiek,gulzigheid, fijnzinnigheid, verschroeiende intensiteit.Op de achtergrond verwijst "My Funny Valentine" als boek,naar de beroemde evergreen van Chet Baker en naar dewoelige jaren die de auteur zelf beleefde.Michael Bastow zorgde voor de aquarellen. Ze zijn eenbeeldende, exuberante ode aan de naakte, sensuele vrouw.Bastow pakt haar als het ware bij de vulva. Gauguin enCezanne, maar ook Klimt en Kokoshka zijn nooit ver weg.En de muze Constance: zij is, in tekst en beeld, niet hetlijdend, maar het leidend voorwerp.Marc Ruyters