Doodsbloei

Een uiterst aangrijpende en troostrijke leeservaring<br><br> De dood van de vrouw van Pieter Boskma leidde tot <i>Doodsbloei</i>: een verpletterende dichtbundel die zich laat lezen als een ‘rouwdagboek in verzen’. De even glasheldere als hallucinerende gedichten, de spannende reis naar het dodenrijk en de gesprekken met de Dood zelf, vormen een teder monument voor de grote, blijvende liefde. Ondanks het verdriet waarvan de gedichten verhalen, is de toon bepaald niet altijd somber: rouw blijkt ook euforische, geestige, soms zelfs erotische kanten te hebben. Als het over de dood gaat, gaat het vaak over de liefde. Het maakt het lezen van <i>Doodsbloei</i> tot zowel een uiterst aangrijpende als een troostrijke ervaring.