Vergeten grond

Een bijzonder prettige leeservaring, mag ik wel zeggen. In een mum van tijd had ik het boek uit gelezen. Het begint met een enorm spannende proloog! De keuze voor de titel wordt al voor in het verhaal duidelijk. Ondanks dat je door wat op de achterflap staat in grote lijnen weet waar het verhaal over zal gaan, ziet de auteur kans om de spanning door het hele boek voelbaar te houden. Heel vroeg in het boek wist ik als lezer eigenlijk wel hoe het zat, maar er bleven nog vragen die niet beantwoord waren. Er is constant een dreiging aanwezig en ik wist niet helemaal zeker of deze van een of van meer kanten kwam. Ook wordt pas laat duidelijk hoe alles gedaan werd door de dader. Dat houdt mooi de spanning hoog! Anne Nicolai heeft een prettige schrijfstijl, die er voor gezorgd heeft dat ik dit boek binnen twee dagen gelezen heb. Ik wilde weten hoe het nu precies in elkaar zat en wie er allemaal bij betrokken waren. Wat moet er nog meer gebeuren voordat Karine serieus genomen wordt? Het gevoel overal helemaal alleen voor te staan en niet begrepen en geloofd te worden, wordt heel goed neergezet. De manier waarop Heleen het voor doet komen alsof zij meer om Sofie geeft dan Karine; ''Natuurlijk bepalen jullie hoe je Sofie opvoedt. Ik wil gewoon dat het goed gaat met haar. Ze is zo''n lief meisje.'' Net alsof Karine dat niet wil! De karakters zijn heel goed beschreven, ze waren levensecht voor mij. In Myrthe herkende ik zelfs het karakter van iemand. Niets meer mee te maken, gelukkig!