Dochter vermist

Stockholm. De achtjarige Lyncke is op een regenachtige vrijdagochtend in mei plotseling spoorloos verdwenen. Ellen Tamm, misdaadverslaggeefster bij de zender TV4, hoort het nieuws en raakt geobsedeerd door de vermissing. Temeer omdat ze dit in haar familie met haar eveneens achtjarige tweelingzusje Elsa ook heeft meegemaakt. Ondanks haar emoties weet ze er toch een spraakmakend en professioneel nieuwsitem van te maken. Het raakt haar echter meer dan ze van zichzelf had verwacht. De zoektocht verloopt tot haar frustratie moeizaam, waardoor ze zich geroepen voelt mee te helpen de verdwijning op te lossen. Ze verdenkt de rechercheurs van tunnelvisie, Het verhaal wordt sterker naarmate het onderzoek vordert en de personages steeds verder worden uitgewerkt. Tot haar verbazing straalt de kilheid van de ouders en van de stiefmoeder van Lyncke af. Iets wat ze zich vanwege haar eigen ervaring maar moeilijk kan voorstellen. Wat doet het me je als je zelf een slachtoffer bent geweest als gevolg van een vermissing? Deze vraag wordt op een mooie manier in het verhaal beantwoord, waarbij de psychologische kant van het verhaal zich opbouwt tot een spannend boek. De vlotte en directe schrijfstijl zorgen ervoor dat het emoties oproept, waardoor je wordt geraakt. Het onderwerp is daarentegen niet uniek, maar het heeft een aantal mooie wendingen in zich waarvan ik heb genoten. Mikaela Bley heeft met “Dochter vermist” een sterk debuut afgeleverd en ik hoop dat ze meer boeken met het personage Ellen Tamm zal schrijven.