Gevangen in zwart wit denken

Vanaf bladzijde een weet Tarawally mij te raken. Het boek is op een prettige manier geschreven, waardoor ik bleef lezen. Dit is dan ook het 1e boek wat ik op een dag in een aantal uurtjes heb uitgelezen. Een verhaal van een asielzoeker die huis en haard in de jaren ''90 heeft moeten verlaten en Nederland als toevluchtsoord heeft uitgekozen. Door zijn verhaal kom je als buitenstaander meer te weten over asielprocedures. Het gelijk mee willen doen aan de maatschappij, willen werken maar het niet mogen, naar school willen om je te willen ontwikkelen en de taal te leren spreken maar vanaf 18 jaar niet mogen. Je leest de frustraties! Dit boek heeft mijn ogen nog meer geopent hoe het voor de asielzoekers moet zijn om jaren in onzekerheid het gevoel gevangen te zijn te moeten leven. Hoop dan ook nooit mijn familie, vrienden, huis en haard te moeten verlaten. Ik zou iedereen dit boek aanraden om te lezen, geeft je andere kijk op de procedures, asielzoekers en de manier hoe ze vechten voor een nieuw leven.